راهنمای انواع سوئیچ شبکه

راهنمای انواع سوئیچ شبکه، سوئیچ دستگاهی است که از هر سیستم یک کابل شبکه به آن هدایت می شود و زمانی که اطلاعات از رایانه ای در شبکه ارسال می شود، این دستگاه پیام را مدیریت کرده و به مقصد اصلی ارسال می کند. سوئیچ یکی از تجهیزات فعال شبکه است که اگرچه شبیه هاب است اما بسیار هوشمندتر از آن است. طبق مدل OSI سوئیچ ها معمولاً در لایه 2 یا لایه Data Link کار می کنند و وظیفه این سخت افزار انتقال بسته های داده از یک دستگاه به دستگاه دیگر از طریق شبکه و بر اساس آدرس سخت افزاری (Mac- addresses) است.

راهنمای انواع سوئیچ شبکه به صورت جامع

راهنمای انواع سوئیچ شبکه، سوئیچ شبکه POE: تمام سوئیچ های شبکه که تاکنون توضیح داده شده است، پورت هایی را برای اتصال میزبان ها به شبکه ارائه می دهند. با این حال، برخی از انواع سوئیچ شبکه وجود دارد که شامل پورت هایی نیز می شود که می تواند هم برق و هم اتصال شبکه را به میزبان ها بدهد. به این دستگاه ها سوئیچ شبکه poe که مختصر Power over Ethernet میباشد می‌گویند و همانطور که از نام آن پیداست، برق را نیز برای دستگاه‌ های متصل تامین می‌کند. انواع سوئیچ شبکه poe برای روشن کردن دستگاه های راه دور که ممکن است منبع تغذیه نداشته باشند مانند تلفن ویپ، روترهای WiFi راه دور، اکسس پوینت بی سیم بسیار مفید هستند.

بنابراین، یک سوئیچ شبکه poe هم اتصال شبکه با پورت های گیگابیتی و هم برق را از طریق یک پورت فیزیکی فراهم می کند. بنابراین اگر دستگاه‌ هایی مانند آی پی فون دارید که دور از منبع تغذیه هستند مثلاً روی سقف، روی میزهای راه دور و غیره می‌توانید آنها را به یک سوئیچ PoE متصل کنید تا علاوه بر اتصال شبکه آنها را روشن کند. به این ترتیب، فقط باید کابل اترنت شبکه را بدون نگرانی در مورد منبع تغذیه دستگاه اجرا کنید.

سوئیچ شبکه با پورت فیبر نوری: محبوب ترین رابط سوئیچ پورت RJ45 است که به یک کابل معمولی اترنت Cat 5، Cat 6، Cat 7 و غیره متصل می شود. اکثر سوئیچ شبکه ها دارای پورت های RJ45 هستند. با این حال، در بسیاری از موارد شما نیاز به استفاده از کابل فیبر نوری دارید تا بتوانید در فواصل طولانی تر از حد ۱۰۰ متری کابل های اترنت معمولی ارتباط برقرار کنید. سوئیچ های دارای پورت های فیبر نوری معمولاً به ترکیبی از پورت های RJ45 به اضافه پورت های فیبر نوری اضافی برای اتصال به کابل های فیبر مجهز می شوند. پورت های فیبر نوری پورت های SFP (Small-Form Factor Pluggable) نامیده می شوند.

معمولاً درگاه‌ های فیبر نوری برای اتصال به سایر سوئیچ‌ شبکه های دور در همان ساختمان مثلاً در طبقات دیگر یا حتی در ساختمان‌ های دور افتاده با فاصله چند کیلومتری از هم استفاده می‌شوند. مزیت کابل فیبر در مقایسه با کابل معمولی Cat 6/7 این است که فیبر می تواند در مسافت های طولانی در مقایسه با محدودیت 100 متری کابل های cat6/7 کار کند. پس اگر می خواهید چندین سوییچ شبکه را در فواصل طولانی وصل کنید، از سوئیچ با پورت های فیبر نوری (SFP) استفاده کنید.

روی هم رفته با احتساب سوئیچ های معرفی شده در مقاله انواع سوئیچ شبکه اترنت که لینک آن در ابتدای این صفحه درج شده است و شما عزیزان میتوانید اقدام به مطالعه آن کنید تا اینجای کار 5 نوع سوئیچ اترنت معرفی کردیم. راهنمای انواع سوئیچ شبکه تا اینجا درباره موارد سخت افزاری سوئیچ شبکه بود حال بیایید به تمایز این تجهیزات از نظر نرم افزاری و قابلیت های مدیریتی بپردازیم. دسته بندی های زیردر زمینه نرم افزاری سوئیچ وجود دارد.

راهنمای انواع سوئیچ شبکه از نظر نرم افزاری

راهنمای انواع سوئیچ شبکه، تقسیم بندی سوئیچ شبکه از نظر نرم افزاری شامل سوئیچ شبکه مدیریتی، سوئیچ شبکه غیرمدیریتی، سوئیچ شبکه هوشمند، سوئیچ شبکه لایه 3 و سوئیچ شبکه مرکز داده میباشد. به دلیل آنکه در مقالات دیگر درباره سه مورد اول صحبت کرده ایم، از تکرار مکررات می پرهیزیم و ارائه توضیحات راجع به سایر موارد میپردازیم.

سوئیچ شبکه مرکز داده: مراکز داده در سال های اخیر شاهد رشد انفجاری بوده اند. تقریباً همه شرکت‌ های بزرگ دارایی‌ ها و شبکه‌ های فناوری اطلاعات خود را در چند مرکز داده بزرگ برای مدیریت بهتر متمرکز می‌کنند. بنابراین، سوئیچ شبکه های مرکز داده باید از برخی ویژگی های خاص مانند عملکرد سرعت بسیار بالا، ظرفیت پورت بزرگ، تاخیر کم، پشتیبانی از مجازی سازی، امنیت، QoS و غیره پشتیبانی کنند. این سوئیچ ها مفهوم SDN شبکه تعریف شده نرم افزار را به خوبی پیاده سازی می کنند و مجازی سازی و قابلیت برنامه ریزی و غیره را ارائه می دهند.

سوئیچ شبکه لایه 3: همانطور که در ابتدای این مقاله به طور خلاصه بحث شد، اکثر سوئیچ شبکه ها متعلق به لایه 2 مدل OSI هستند. آنها در لایه شبکه داده کار می کنند و وظیفه اصلی آنها انتقال فریم های اترنت از یک پورت به پورت دیگر با بیشترین سرعت ممکن است. با این حال، سوئیچ های پیشرفته تری وجود دارند که می توانند بسته های IP را نیز مانند روتر شبکه هدایت کنند. اینها سوئیچ شبکه لایه 3 نامیده می ش   وند زیرا در لایه 3 شبکه مدل OSI کار می کنند. در واقع، سوئیچ لایه 3 ترکیبی از هر دو دستگاه Layer2 و Layer3 است. نرم افزار آنها از سوئیچ های Layer2 خالص پیشرفته تر است و می توانند پروتکل های مسیریابی پویا مانند RIP، OSPF را اجرا کنند.

اگر سوئیچ لایه 2 با چندین VLAN لایه 2 پیکربندی شده دارید، مسیریابی بین این VLAN ها از سوی خود سوئیچ امکان پذیر نیست. اما اگر VLAN ها را روی سوئیچ Layer3 پیکربندی کنید، خود دستگاه می تواند مسیریابی شبکه در سطح IP بین VLAN ها را نیز ارائه دهد. این مسیریابی بین vlan نامیده می شود. سوئیچ های لایه 3 معمولاً در هسته شبکه های بزرگ در توپولوژی های ستاره ای پیاده سازی می شوند. در چنین توپولوژی، یک سوئیچ لایه 3 شبکه با کارایی بالا می تواند به عنوان سوئیچ مرکزی هسته استفاده شود که در آن سایر سوئیچ های لایه 2 از سایر بخش های شبکه LAN به آن متصل می شوند. نمودار مثال زیر را برای درک بهتر نحوه کار سوئیچ شبکه هسته ببینید.

راهنمای انواع سوئیچ شبکه و نتیجه گیری

راهنمای انواع سوئیچ شبکه، برای اتصال سیستم ها در هر مجموعه باید یک دستگاه مرکزی وجود داشته باشد که بتواند همه دستگاه ها را به یکدیگر و به شبکه متصل کند. این دستگاه سوئیچ نام دارد و شما باید بسته به نوع و اندازه شبکه خود آن را خریداری کنید. سوئیچ معمولا در لایه دو مدل OSI و با پروتکل اترنت کار می کند، اما سوئیچ هایی هستند که وظایف مسیریابی و لایه سه را نیز انجام می دهند. سوئیچ هایی نیز وجود دارند که به عنوان ماژول های نرم افزاری در فناوری مجازی سازی استفاده می شوند، به عنوان مثال VMware NSX، اما سوئیچ سخت افزاری با چندین پورت اترنت برای همه شبکه ها ضروری است.

نکته مهم در انواع مختلف این دستگاه این است که اندازه آنها بر اساس تعداد گره ها اندازه گیری می شود. هر چه سیستم های بیشتری را برای اتصال نیاز داشته باشید، باید از پورت های بیشتری استفاده کنید. برای مثال یک سوئیچ 8 پورت برای شبکه ای با 5 کاربر کافی است. یعنی 8 مکان برای اتصال دارد. البته این تعداد پورت بستگی به تعداد دستگاه هایی دارد که باید متصل کنید.

هنگام خرید سوئیچ، لازم است ابتدا نیازهای شبکه خود را بررسی کنید. اگر این کار را نکردید و بعد از خرید سوئیچ متوجه شدید که نیازهای شما را برآورده نمی کند، یا حتی اگر سوئیچ بیش از نیاز خود را خریداری کرده اید، آسیب دیده اید. پس بهتر است در اولین قدم مشورت کنید، ساختار شبکه خود را بررسی کنید، توپولوژی شبکه شما چیست، فاصله شما چقدر است و نیازهای شما در شبکه چیست، اگر این موارد به درستی انجام شود، هیچ ضرری نخواهید دید. همراهان عزیز شما می توانید با مراجعه به وبسایت ایمن ارتباط محصولات مورد نظر برای شبکه ی خود را مشاهده و خریداری نمایید.