تفاوت روتر و سوئیچ شبکه

تفاوت روتر و سوئیچ شبکه در چیست؟ روتر وظیفه اتصال چند شبکه مختلف و مسیریابی هوشمند داده‌ ها را برعهده دارد، در حالی‌ که سوئیچ شبکه تنها ترافیک داخلی یک شبکه محلی را مدیریت می‌ کند. ما در این مطلب با بررسی و مقایسه فرق Router و Switch شما را با این دو تجهیز آشنا کرده و مهم ترین ویژگی و قابلیت هر یک را به طور کامل توضیح می دهیم.

بررسی تفاوت و مقایسه روتر و سوئیچ شبکه

در دنیای شبکه‌ های کامپیوتری، دو تجهیز بسیار مهم همیشه در مرکز توجه قرار دارند، یکی سوئیچ شبکه (Switch) و دیگری روتر (Router) است. این دو دستگاه در ظاهر مشابه به نظر می‌ رسند و هر دو وظیفه‌ انتقال داده بین دستگاه‌ ها را برعهده دارند، اما در حقیقت از نظر عملکرد، سطح کاری، لایه عملیاتی و کاربردهای سازمانی کاملاً با یک دیگر متفاوت‌ اند. شناخت دقیق این تفاوت‌ ها برای هر مدیر شبکه، کارشناس IT، صاحب کسب‌ و کار یا حتی کاربران خانگی ضروری است، چرا که انتخاب اشتباه این تجهیزات می‌ تواند باعث ایجاد اختلال در سرعت، امنیت و پایداری شبکه شود.

سوال مهمی که همیشه ذهن افراد را در گیر کرده است این بوده که تفاوت روتر و سوئیچ شبکه در چیست؟ ما در این مطلب، با رویکردی کاملاً کاربردی و حرفه‌ای، به بررسی تفاوت‌ ها، شباهت‌ ها، عملکرد داخلی، کاربردهای سازمانی و خانگی و همچنین نکات مهم خرید روتر و سوئیچ شبکه می‌ پردازیم. به طور کلی سوئیچ شبکه مانند سوئیچ شبکه گرنداستریم یکی از اجزای اصلی شبکه‌ های محلی است که وظیفه دارد ارتباط میان دستگاه‌ های داخل یک LAN را برقرار کند و داده‌ ها را دقیقاً به مقصد درست ارسال کند. این دستگاه با تکیه بر آدرس‌ های MAC در لایه 2 مدل OSI فعالیت می‌ کند و در نسخه‌ های پیشرفته‌ تر، قابلیت کار در لایه 3 را نیز دارد.

بنابراین نقش اصلی سوئیچ شبکه، نظم‌ بخشی، مدیریت و هدایت ترافیک داخلی شبکه است تا دستگاه‌ ها بتوانند بدون تداخل و با سرعت بالا با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. در مقابل، روتر یک تجهیز کلیدی برای اتصال چند شبکه مجزا به یکدیگر است. این دستگاه داده‌ ها را بر اساس آدرس‌ های IP تحلیل کرده و بهترین مسیر را برای رسیدن بسته‌ ها به مقصد انتخاب می‌ کند. روترها در لایه 3 مدل OSI کار می‌ کنند و وظیفه اصلی آن‌ ها مسیریابی و اتصال شبکه‌ های داخلی به شبکه‌ های خارجی همچون اینترنت است. به این ترتیب، روتر نقش پل ارتباطی بین شبکه‌ ها را ایفا کرده و جریان داده را میان آن‌ ها مدیریت می‌ کند.

تفاوت لایه عملیاتی روتر و سوئیچ شبکه در مدل OSI چیست؟

یکی از تفاوت‌ های بنیادین میان سوئیچ شبکه و روتر، لایه عملیاتی آن‌ ها در مدل مرجع OSI است. مدلی که ارتباطات شبکه را در هفت لایه تعریف می‌ کند. سوئیچ‌ شبکه ها معمولاً در لایه 2 یا همان Data Link Layer فعالیت می‌ کنند و وظیفه دارند داده‌ ها را بر اساس آدرس‌ های MAC مدیریت کنند. این عملکرد باعث می‌ شود networking switches بتواند ارتباط دقیق و بدون تداخل میان دستگاه‌ های داخل یک شبکه محلی را فراهم کند. در مدل‌ های پیشرفته‌ تر که به آن‌ ها سوئیچ شبکه لایه 3 گفته می‌ شود، امکان پردازش و تصمیم‌گیری در لایه شبکه هم وجود دارد، اما همچنان نقش اصلی آن‌ ها در سطح مدیریت داخلی شبکه باقی می‌ ماند.

در مقابل، روتر به‌ طور کامل در لایه 3 مدل OSI فعالیت می‌ کند، جایی که تصمیم‌ گیری‌ های مربوط به مسیر، آدرس‌ دهی IP و اتصال شبکه‌ ها انجام می‌ شود. روتر با بررسی آدرس IP بسته‌ های داده، تعیین می‌ کند که بهترین مسیر برای انتقال آن‌ ها کدام است. این عملکرد باعث می‌ شود روتر بتواند چند شبکه مستقل را به یکدیگر متصل کرده و داده‌ ها را از یک شبکه به شبکه‌ ای دیگر منتقل کند. روتر تنها به هدایت ساده داده‌ ها بسنده نمی‌ کند، بلکه از پروتکل‌ های پیشرفته مسیریابی مانند OSPF، BGP و RIP پشتیبانی می‌ کند.

این پروتکل‌ ها به روتر کمک می‌ کنند تا مسیرهای مختلف را تحلیل کرده، کوتاه‌ ترین و امن‌ ترین مسیر را انتخاب کند و در نتیجه عملکرد شبکه در سطح گسترده یا بین‌ سازمانی بهینه شود. وجود این پروتکل‌ ها وجه تمایز مهمی بین روتر و سوئیچ شبکه به‌ خصوص در شبکه‌ های بزرگ و پیچیده است. در نهایت، نتیجه‌ گیری این است که سوئیچ شبکه بهترین گزینه برای مدیریت ترافیک داخلی یک LAN است. در مقابل، روتر برای ارتباط بین شبکه‌ های مختلف و هدایت ترافیک خارجی طراحی شده و مسئولیت ایجاد مسیرهای ارتباطی و اتصال به اینترنت یا شبکه‌ های مجزا را بر عهده دارد.

در این تصویر تفاوت روتر و سوئیچ شبکه را مشاهده می کنید

تفاوت آدرس MAC با آدرس IP میان سوئیچ شبکه و روتر

یکی از کلیدی ترین تفاوت روتر و سوئیچ شبکه، نوع آدرس‌ دهی آن‌ هاست، موضوعی که در عملکرد هرکدام نقش اساسی دارد. سوئیچ‌ شبکه ها برای مدیریت ارتباطات داخلی شبکه از MAC Address استفاده می‌ کنند. آدرسی یکتا و سخت‌ افزاری که به هر کارت شبکه اختصاص داده شده و غیرقابل تغییر است را مک آدرس می گویند. به همین دلیل، سوئیچ برای هدایت داده‌ ها نیازی به تنظیمات پیچیده ندارد و تنها با یادگیری آدرس‌ های MAC موجود در شبکه، می‌ تواند بسته‌ ها را به مقصد صحیح هدایت کند. این روش باعث سرعت بالا و سادگی در عملکرد سوئیچ شبکه می‌ شود.

در مقابل باید گفت که تفاوت روتر و سوئیچ شبکه در استافده از آدرس ها برای ارسال داده است. برخلاف سوئیچ شبکه، روتر از IP Address برای مسیریابی داده‌ها استفاده می‌ کند. آدرس IP آدرسی منطقی که قابل تغییر بوده و می‌ تواند به‌ صورت پویا یا دستی تنظیم شود. استفاده از IP به روتر اجازه می‌ دهد تا داده‌ ها را نه فقط در یک شبکه محلی، بلکه بین شبکه‌ های مختلف هدایت کند. این ویژگی، روتر را به ابزار اصلی اتصال یک شبکه داخلی به اینترنت یا سایر شبکه‌ های سازمانی تبدیل کرده است.

این تفاوت مهم در نوع آدرس‌ دهی باعث می‌ شود روتر توانایی تحلیل و انتخاب بهترین مسیر انتقال داده را داشته باشد، قابلیتی که در شبکه‌ های بزرگ، گسترده و اینترنتی اهمیت حیاتی دارد. در حالی‌ که سوئیچ شبکه روی مدیریت ترافیک داخلی تمرکز دارد، روتر با استفاده از IP و پروتکل‌ های مسیریابی مسیرهای مختلف را بررسی کرده و بهترین و سریع‌ ترین مسیر را برای انتقال بسته‌ ها انتخاب می‌ کند.

مقایسه قابلیت‌ ها و ویژگی‌ های سوئیچ شبکه و روتر در شبکه سازمانی

سوئیچ‌ شبکه مجموعه‌ ای از قابلیت‌ ها را دارد که مدیریت و بهینه‌ سازی شبکه داخلی را ممکن می‌ سازد. یکی از مهم‌ترین این ویژگی‌ ها، پشتیبانی از VLAN است که اجازه می‌ دهد شبکه‌ های داخلی به بخش‌ های منطقی جداگانه تقسیم شوند و ترافیک داخلی سازماندهی شود. علاوه بر این، پروتکل STP (Spanning Tree Protocol) از ایجاد حلقه‌ های شبکه جلوگیری می‌ کند، PoE امکان ارسال برق از طریق کابل شبکه را فراهم می‌ کند، Port Security امنیت شبکه را بر اساس MAC افزایش می‌ دهد و QoS نیز به اولویت‌ بندی ترافیک حساس مانند VoIP کمک می‌ کند.

در مقابل، روتر ها قابلیت‌ هایی دارند که بیشتر به هدایت داده‌ ها و امنیت شبکه‌ های بین‌ سازمانی مربوط می‌ شود. ویژگی‌ هایی مانند NAT و PAT اجازه می‌ دهند آدرس‌ های خصوصی به عمومی تبدیل شوند، فایروال داخلی از حملات خارجی جلوگیری می‌ کند و DHCP Server به طور خودکار IP به دستگاه‌ ها تخصیص می‌ دهد. علاوه بر این، روترها با پشتیبانی از VPN امکان اتصال امن از راه دور را فراهم کرده و با پروتکل‌ های مسیریابی پیشرفته مانند OSPF، BGP و EIGRP بهترین مسیر انتقال داده‌ ها را انتخاب می‌ کنند.

به‌طور کلی، اصلی ترین تفاوت روتر و سوئیچ شبکه در قابلیت‌ های هر یک از این تجهیزات این است که سوئیچ شبکه امکاناتی برای بهبود عملکرد و امنیت شبکه داخلی ارائه می‌ دهد، در حالی که روتر ابزارهای لازم برای مدیریت، مسیریابی و امنیت شبکه‌ های گسترده یا اتصال به اینترنت را فراهم می‌ کند. هر دستگاه با ویژگی‌های خاص خود نقش مکملی در ایجاد یک شبکه پایدار و امن ایفا می‌ کند.

مهم ترین تفاوت های امنیتی سوئیچ شبکه با روتر

یکی از تفاوت‌ های مهم میان سوئیچ شبکه و روتر، سطح و نوع امنیتی است که هر کدام ارائه می‌ دهند. سوئیچ‌ شبکه ها عمدتا امنیت را در لایه 2 مدل OSI فراهم می‌ کنند و با استفاده از قابلیت‌ هایی مانند کنترل دسترسی بر اساس MAC و Port Security می‌ توانند از دسترسی غیرمجاز یا سرقت اطلاعات جلوگیری کنند. همچنین با ایجاد VLAN، سوئیچ قادر است ترافیک داخلی را جداسازی کرده و از انتشار Broadcast های غیرضروری در شبکه جلوگیری کند، که این امر امنیت و پایداری شبکه را افزایش می‌ دهد.

در مقابل، روترها امنیت را در لایه 3 مدل OSI مدیریت می‌ کنند و امکانات گسترده‌ تری برای حفاظت از شبکه ارائه می‌ دهند. فایروال داخلی، توانایی جلوگیری از حملات DDoS، مدیریت و فیلتر کردن ترافیک ورودی و خروجی و همچنین ایجاد تونل‌ های امن مانند IPSec، PPTP و L2TP، روتر را به ابزاری حیاتی برای امنیت شبکه‌ های بزرگ و اتصال به اینترنت تبدیل می‌ کند. به طور خلاصه، در حالی که سوئیچ بیشتر روی حفاظت و کنترل دسترسی در شبکه داخلی تمرکز دارد، روتر با قابلیت‌ های پیشرفته امنیتی و مسیریابی، حفاظت گسترده‌ ای از شبکه‌ های بین‌ سازمانی و اتصال به اینترنت فراهم می‌ کند.

این تفاوت باعث می‌شود هر دستگاه نقش مکمل و حیاتی در معماری امن شبکه ایفا کند. علاوه بر این، ترکیب سوئیچ شبکه و روتر در یک شبکه به ایجاد یک ساختار امنیتی چندلایه کمک می‌ کند، به طوری که سوئیچ مسئول حفاظت داخلی و جلوگیری از تهدیدات محلی است و روتر مسئول مدیریت امنیت در سطح شبکه گسترده و اینترنت می‌ باشد. این هماهنگی باعث می‌ شود شبکه بتواند هم ترافیک داخلی را بهینه و ایمن مدیریت کند و هم در برابر حملات خارجی و تهدیدات بین شبکه‌ ای مقاوم باشد، که نتیجه آن افزایش پایداری، کارایی و اعتماد پذیری کل شبکه است.

بررسی تعداد پورت در روتر و سوئیچ شبکه

یکی از تفاوت‌ های ملموس میان سوئیچ سبکه و روتر، تعداد پورت‌ ها و ظرفیت اتصال دستگاه‌ ها به شبکه است. سوئیچ شبکه ها معمولاً دارای تعداد پورت بالایی هستند و در مدل‌ های مختلف می‌ توانند از 5، 8، 24، 48 و حتی صدها پورت پشتیبانی کنند. این ویژگی باعث می‌ شود سوئیچ‌ شبکه برای شبکه‌ های بزرگ و محیط‌های سازمانی با تعداد زیادی دستگاه مناسب باشند. تعداد زیاد پورت‌ ها در سوئیچ شبکه امکان اتصال همزمان سرورها، کامپیوترها، دوربین‌ های IP و سایر تجهیزات شبکه را فراهم می‌ کند و باعث می‌ شود ترافیک داخلی شبکه با سرعت بالا و بدون اختلال مدیریت شود.

به همین دلیل، سوئیچ‌ شبکه ها یکی از عناصر کلیدی در طراحی شبکه‌ های LAN پیچیده و گسترده هستند. در مقابل، روترها دارای تعداد پورت محدودتری هستند. معمولاً یک روتر دارای ۲ تا ۸ پورت LAN و یک پورت WAN است. این تعداد محدود نشان می‌ دهد که روتر بیشتر برای اتصال شبکه‌ ها به یکدیگر یا اتصال شبکه داخلی به اینترنت طراحی شده و برای مدیریت تعداد زیادی دستگاه داخلی مناسب نمی باشد. به عبارت دیگر، در حالی که سوئیچ با تعداد پورت زیاد برای مدیریت ترافیک داخلی شبکه ایده‌آل است، روتر با پورت‌ های محدود به عنوان رابط بین شبکه‌ های مختلف عمل می‌ کند.

این تفاوت در تعداد پورت‌ ها یکی از مشخصه‌ های مهم تمایز عملکرد و کاربرد هر دو دستگاه در شبکه محسوب می‌ شود. همچنین، تعداد پورت‌ ها تأثیر مستقیمی بر مقیاس‌ پذیری شبکه دارد. هرچه تعداد پورت‌ های سوئیچ شبکه بیشتر باشد، امکان گسترش شبکه و اضافه کردن دستگاه‌ های جدید بدون نیاز به تغییر زیرساخت اصلی فراهم می‌ شود. در مقابل، محدودیت پورت‌ های روتر باعث می‌ شود برای شبکه‌ های بزرگ نیاز به تجهیزاتی مانند سوئیچ‌ شبکه های اضافی یا روترهای پیشرفته‌ تر باشد.

مقایسه جامع پشتیبانی پروتکل و مدیریت ترافیک در روتر و سوئیچ

یکی از تفاوت‌های اساسی میان سوئیچ و روتر، نوع ترافیکی است که هر کدام قادر به مدیریت آن هستند. سوئیچ‌ها عمدتاً روی ترافیک داخلی شبکه‌های محلی (LAN) تمرکز دارند و بسته‌های داده‌ای که بین دستگاه‌های داخل یک شبکه ارسال می‌شوند را مدیریت می‌کنند. با استفاده از امکاناتی مانند VLAN، سوئیچ قادر است شبکه را به بخش‌های منطقی تقسیم کند و ترافیک داخلی را به شکل بهینه هدایت نماید، بدون اینکه شبکه دچار ازدحام شود. در مقابل، روتر بر ترافیک خارجی و بین شبکه‌ای (WAN) تمرکز دارد و داده‌ ها را بین شبکه‌ های مختلف یا بین شبکه داخلی و اینترنت هدایت می‌ کند.

روتر مسئول مسیریابی پیچیده داده‌هاست و با تحلیل مسیرها و انتخاب بهترین مسیر، جریان داده‌ها را به صورت مؤثر مدیریت می‌کند تا انتقال بین شبکه‌ها سریع و ایمن انجام شود. یکی دیگر از تفاوت‌های مهم، پشتیبانی از پروتکل‌ها توسط این دو دستگاه است. سوئیچ‌ها عمدتاً از پروتکل‌ های لایه 2 پشتیبانی می‌کنند که شامل STP، VLAN، LACP، 802.1Q و LLDP می‌شود. این پروتکل‌ها به سوئیچ امکان می‌دهند ترافیک داخلی شبکه را سازماندهی، حلقه‌ها را حذف و اتصال دستگاه‌ها را بهینه کنند.

در این تصویر تفاوت روتر و سوئیچ شبکه و مدل های پر فروش آن ها را مشاهده می کنید

روترها اما از پروتکل‌های لایه ۳ و بالاتر پشتیبانی می‌کنند؛ پروتکل‌هایی مانند TCP/IP، DHCP، NAT، VPN، OSPF، BGP و MPLS. این قابلیت‌ها به روتر اجازه می‌دهند تا داده‌ها را بین شبکه‌ها مسیریابی کرده، آدرس‌دهی IP را مدیریت کرده و امنیت و اتصال مطمئن بین شبکه‌های مختلف و اینترنت را فراهم کند. به طور کلی، این تفاوت در نوع ترافیک و پروتکل‌های پشتیبانی شده، نقش هر دستگاه در شبکه را به وضوح متمایز می‌ کند.

مقایسه عملکرد و قیمت سوئیچ شبکه در مقابل روتر

یکی از تفاوت‌ های مهم میان سوئیچ و روتر، کارایی و بار پردازشی آن‌ها در شبکه است. سوئیچ‌ها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که در شبکه‌های LAN سرعت بسیار بالایی داشته باشند و داده‌ها را با تأخیر بسیار کم (Low Latency) میان دستگاه‌ ها منتقل کنند. این ویژگی باعث می‌شود سوئیچ‌ها برای کاربردهایی مانند VoIP، دوربین‌ مداربسته IP و سرورها بسیار مناسب باشند، زیرا نیاز به پردازش سریع و انتقال داده بدون وقفه دارند.

در مقابل، روترها بار پردازشی بیشتری دارند، زیرا باید مسیریابی و تحلیل مسیر بسته‌ ها را انجام دهند و داده‌ها را بین شبکه‌ های مختلف هدایت کنند. این فرآیند باعث می‌شود سرعت روتر نسبت به سوئیچ کمتر باشد، اما روتر برای مدیریت ترافیک خروجی و ورودی شبکه و جلوگیری از ازدحام در شبکه‌های گسترده یا اتصال به اینترنت طراحی شده است. تفاوت دیگر میان این دو دستگاه، قیمت و هزینه پیاده‌سازی است.

سوئیچ‌ها به‌ویژه مدل‌های غیرمدیریتی (Unmanaged) معمولاً ارزان‌تر هستند و برای شبکه‌های کوچک و متوسط گزینه‌ای اقتصادی به شمار می‌روند. این ویژگی باعث شده است که سوئیچ‌ها انتخاب اول برای شبکه‌های داخلی با تعداد زیاد دستگاه باشند. در مقابل، روترها به‌خصوص مدل‌های سازمانی مانند Cisco ISR، Mikrotik CCR و Juniper SRX قیمت بالاتری دارند، زیرا امکانات پیشرفته‌ای برای مسیریابی، امنیت و مدیریت شبکه ارائه می‌دهند. بنابراین، هنگام طراحی شبکه، باید با توجه به نیازهای عملکردی و بودجه، انتخاب مناسبی بین سوئیچ و روتر انجام داد.

راهنمای انتخاب و خرید روتر و سوئیچ شبکه بر اساس نیاز شبکه

انتخاب بین سوئیچ و روتر به نیازهای شبکه و تعداد دستگاه‌ هایی که قصد اتصال آن‌ ها را دارید بستگی دارد. اگر شبکه‌ ای داخلی با تعداد زیادی دستگاه دارید و تمرکز شما بر سرعت بالا و مدیریت ترافیک داخلی است، سوئیچ شبکه بهترین گزینه محسوب می‌ شود. این دستگاه همچنین برای ایجاد VLAN، اتصال دوربین‌های IP یا راه‌اندازی شبکه‌های VoIP بسیار مناسب است و بهینه‌سازی عملکرد شبکه داخلی را فراهم می‌کند.

از سوی دیگر، اگر هدف شما اتصال چند شبکه به یکدیگر یا مدیریت ترافیک بین شبکه‌های مختلف است، خرید روتر ضروری است. روتر توانایی کنترل کامل IP، تخصیص آدرس‌ های خصوصی و عمومی، و مدیریت امنیت شبکه از طریق فایروال، NAT و VPN را دارد. این قابلیت‌ها آن را به ابزار اصلی برای اتصال به اینترنت و شبکه‌های گسترده تبدیل می‌کند. در انتخاب مناسب، توجه به نوع کاربری بسیار مهم است، سوئیچ شبکه برای شبکه‌ های داخلی و LAN طراحی شده و روتر برای اتصال شبکه‌ها و هدایت ترافیک WAN مناسب می باشد.

بنابراین شناخت دقیق نیاز شبکه، تعداد دستگاه‌ ها و نوع ارتباط مورد انتظار، تصمیم گیری در مورد خرید هر یک از این تجهیزات را آسان‌ تر می‌ کند. به طور خلاصه با بررسی تفاوت روتر و سوئیچ شبکه می توان به این نتیجه رسید که سوئیچ شبکه تمرکز بر بهینه‌ سازی و سرعت شبکه داخلی دارد، در حالی که روتر نقش حیاتی در مسیریابی، امنیت و اتصال شبکه‌ ها به یکدیگر و اینترنت ایفا می کند و هر کدام در جای خود برای شبکه ضروری هستند.

نتیجه گیری و سوالات متداول

سوئیچ شبکه و روتر هر دو تجهیزات حیاتی شبکه هستند، اما از نظر وظایف و عملکرد تفاوت‌ های قابل توجهی دارند. سوئیچ شبکه عمدتاً برای مدیریت ترافیک داخلی یک شبکه محلی (LAN) طراحی شده و با استفاده از MAC Address داده‌ ها را بین دستگاه‌ های شبکه هدایت می‌ کند، در حالی که روتر برای اتصال چند شبکه مجزا و هدایت داده‌ها بین آن‌ها به کار می‌رود و مسیر یابی بر اساس IP Address انجام می‌ دهد. از نظر ساختاری و قابلیت‌ ها نیز تفاوت‌ هایی مشهود است. به طور کلی ما تلاش کردیم تا در این مطلب به سوال مهم فرق سوییچ با روتر چیست؟ شما را با این تفاوت ها آشنا کنیم.

سوئیچ شبکه معمولاً تعداد پورت بیشتری دارد و برای اتصال تعداد زیادی دستگاه در یک شبکه داخلی مناسب است، در حالی که روتر توانایی کنترل دقیق‌تر IP و ترافیک شبکه را دارد و امنیت بالاتری را برای شبکه‌ های گسترده فراهم می‌ کند. این تفاوت‌ ها باعث می‌ شود هر دستگاه در جای خود نقش مهمی در شبکه ایفا کند. با درک دقیق تفاوت روتر و سوئیچ شبکه، می‌توان بهترین طراحی شبکه را برای خانه، دفتر یا سازمان انجام داد.

انتخاب صحیح بین سوئیچ شبکه و روتر نه تنها سرعت و پایداری شبکه را تضمین می‌کند، بلکه امنیت، مدیریت ترافیک و کارایی کلی شبکه را نیز به شکل چشمگیری بهبود می‌ بخشد. ایمن ارتباط از فروشندگان تجیهزات شبکه و ویپ در ایران می باشد که انواع سوئیچ شبکه و روتر را به عرصه فروش قرار داده است. شم عزیزان می توانید جهت خرید و اطلاع از قیمت انواع سوئیچ شبکه به سایت فروشگاهی ایمن ارتباط مراجعه کنید و یا از طریق شماره تلفن 41525-021 با همکاران فروش ما در ارتباط باشید.

آیا میتوان روتر را جایگزین سوئیچ شبکه کرد؟

در حالت عادی خیر. روتر به هیچ عنوان برای اتصال تعداد زیاد دستگاه طراحی نشده است. این کار شبکه را کند و غیرپایدار می‌کند.اما سوئیچ نمی‌تواند نقش روتر را ایفا کند چون برای اتصال به اینترنت یا مدیریت IP طراحی نشده است.

 آیا مودم های خانگی همان روتر هستند؟

بله. بیشتر مودم‌ها در واقع ترکیبی از مودم، روتر، سوئیچ کوچک (معمولاً ۴ پورت)، وای‌فای بوده، اما این دستگاه‌ ها عملکردی مشابه روترهای حرفه‌ای سازمانی ندارند.